Η σημαντικότερη όψη του μήνα είναι η σύνοδος του Άρη με τον Ουρανό στον Κριό (σημειώστε πως η σύνοδος δεν είναι θεωρητικά όψη, απλώς τη λέμε και αυτή την “συνάντηση” έτσι για ευκολία). Στην 29η μοίρα του Κριού, στην τελευταία μοίρα του δηλαδή, την γνωστή και ως αναιρετική. Είναι το μέρος εκείνο του ζωδιακού που κάνει την μετάβαση από το ζώδιο του Κριού σε εκείνο του Ταύρου. Αυτή η μετάβαση είναι σαν να προχωράμε από έναν τόπο παρορμητικής ανακάλυψης, που όλα μπορούν να αλλάξουν κάθε στιγμή, από την απόλυτη ελευθερία που το ζώδιο του Κριού αντιπροσωπεύει, σε έναν τόπο μέσα στον οποίον μαθαίνουμε πλέον να ενσαρκώνουμε, να καλλιεργούμε και να εκτιμούμε όσα μας αρέσουν, το βασίλειο του Ταύρου. Η σύνοδος πραγματοποιείται στις 13.02 αλλά μας επηρεάζει ήδη εδώ και λίγες μέρες.
Το θέμα με την συγκεκριμένη μετάβαση, και καθώς συμβαίνει η σύνοδος τώρα εκεί, είναι πως μπορεί να εκδηλωθεί με θυμό. Και είναι τελικά -αν το σκεφτούμε πιο καθαρά- μέσα από τον θυμό που συχνά καταλαβαίνουμε τι πραγματικά εκτιμούμε και δεν γίνεται σεβαστό. Από τους άλλους ή σε ένα βαθύτερο επίπεδο ίσως και από εμάς του ίδιους. Έτσι αισθανόμαστε την ανάγκη να παλέψουμε για εκείνο που εκτιμούμε και να το προστατέψουμε, να αγωνιστούμε για αυτό. Σύντομα όμως τόσο ο Άρης όσο και ο Ουρανός περνάνε στον Ταύρο (ο Άρης την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου και ο Ουρανός στις 06 Μαρτίου) ανακαλύπτουμε τότε πως η αργή και σταθερή καλλιέργεια αποδίδει μακροπρόθεσμα πιο στέρεο αποτελέσματα. Είμαστε μετά σε μια θέση να φυτέψουμε σπόρους στους κήπους μας και να παράξουμε άφθονη συγκομιδή για τον εαυτό μας αλλά και αρκετή για να μοιραστούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Το θέμα με την συγκεκριμένη σύνοδο όμως είναι πως μπορούμε να ανακαλύψομε την δική μας αυτοπεποίθηση. Μας βοηθά να βγάλουμε τον εαυτό μας “εκεί έξω” με έναν τρόπο που στον παρελθόν φοβόμασταν. Επιλέγουμε να κάνουμε κινήσεις δραστικές που φέρνουν τον εαυτό μας πιο κοντά στον στόχο μας. Προσοχή όμως γιατί η σύνοδος αυτή στο συγκεκριμένο ζώδιο ανάβει κόκκινο λαμπάκι γιατί ενθαρρύνει τους χωρισμούς με έναν έτσι… παρορμητικό τρόπο. Βλέπουμε πως μια κατάσταση δεν αντέχεται και αρνούμαστε να την ανεχτούμε οπότε επιλέγουμε να τη διακόψουμε. Μου θυμίζει λίγο τη “λύση” του γόρδιου δεσμού από τον Μέγα Αλέξανδρο. Έτσι απότομα και δραστικά, με ελάχιστη όμως εκτίμηση στον κόπο που χρειάστηκε αυτός ο γρίφος να ολοκληρωθεί. Οπότε αν πραγματικά νιώθετε πως η σχέση/ εργασία/ προσπάθεια που έχετε αφιερώσει αξίζει τον κόπο, σκεφτείτε το διπλά πριν παρασυρθείτε από το κύμα έντασης της συνόδου που μας παροτρύνει να λύσουμε τους δεσμούς με κάπως “άγαρμπο” τρόπο.
Νιώθουμε τώρα την σημασία που κρύβει κάθε στιγμή και πως ο χρόνος μας βιάζει. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ενέργεια αυτή ως μια ώθηση θάρρους με τον τρόπο που ο καθένας το έχει ανάγκη. Αλλά ας μην αφήσουμε την αίσθηση ανισορροπίας και τακτ να καταστρέψει ό,τι φωτεινό χτίσαμε.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση περιεχομένου χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση της δημιουργού.
